از ميان حوادث واتفاقاتي كه در روز قيامت رخ ميدهد، يكي از جالبترين و عبرت آموزترين آنها، گفتگوهايي
است كه در جايگاه ابدي انسانها رخ ميدهد. اين گفتگوها شامل نداهاي رحماني از سوي
خداوند متعال به اهل بهشت و خطابات قهرآميز پروردگار به اهل جهنم است. در برخي مواقف
نيز بندگان به درگاه الهي پناه ميبرند و با او سخناني ميگويند. همچنين ملائكه به اهل بهشت
بشارتها و نويدهايي ميدهند و در مقابل به سرزنش و ملامت اهل جهنم ميپردازند . در نهايت
بعد از استقرار بهشتيان در بهشت و جهنميان در جهنم اين دو گروه هم بين خودشان گفتگوهايي
دارند كه اين گفتگوها اگر بين بهشتيان باشد همواره سلام و تحييت است و اگر بين جهنميان باشد
جنگ و ستيز خواهد بود، بهشتيان و جهنميان نيز با يكديگر سخن مي گويند و اين سخن
گفتنشان در حالي است كه هر كدام در جايگاه نهايي خود يعني بهشت و جهنم حضور دارند و هر
يك با مشاهدهي جايگاه ديگري شروع به سخن ميكنند، بهشتيان، جهنميان را مورد عتاب قرار
ميدهند و جهنميان از آنان درخواست كمك ميكنند اما بهشتيان به فرمان خداوند هيچ اعتنايي به
آنها نميكنند. روش پژوهش در اين تحقيق توصيفي و كتابخانهاي بوده و از نظر نگرش توسعه اي
ميباشد.البته بنده سعي كردم از منابع معتبر تفسيري و روايي در اين موضوع استفاده كنم.